Voorzitter, college, raadsleden en andere aanwezigen,

Een tijd geleden was ik met een gezellig en gemotiveerd gezelschap in een levensgroot doolhof. Het doel was om met je eigen groep zo snel mogelijk bij het middelpunt te komen, daar stond een uitkijktoren. Dat was niet zo eenvoudig. Niet alleen vanwege de vele hoge hakken van de dames, maar vooral omdat de uitkijktoren alleen vanuit de binnenste banen van het doolhof zichtbaar was. Toen de eerste groep eenmaal boven was, loodsten zij de rest binnen enkele minuten naar de toren. Daarmee kwam gelukkig snel een einde aan het zoeken, doodlopen en keren.

Eenzelfde gevoel bekroop mij bij het lezen van de jaarrekening en bij de pogingen om met de financiële spelregels vooruit te kijken.  Waar bezuinigen, hoeveel bezuinigen, veel is nog niet helder. En ook het college kan ons nog niet vanuit een uitkijktoren met concrete feiten en voorstellen door het bezuinigingsdoolhof loodsen.

Bij het vaststellen van de jaarrekening en het jaarverslag en de bestemming van het resultaat een paar opmerkingen:

1. De leesbaarheid en opzet verdienen een compliment.  Wel is controle erg lastig als er bij beoogde resultaten gesproken wordt over procenten en dan vervolgens bij behaalde resultaten over getallen. Een verbeterpunt.
2. Het instellen van de BR t.b.v. de frictiekosten voor 2 miljoen euro is in onze ogen noodzakelijk maar wel spannend. De wethouder reageerde  erg afhoudend op onze vraag naar een monitor. Natuurlijk is er zoiets als een turap, maar de hoofdlijn is en blijft dat het hier gaat om 2 mio euro, waarop niet bezuinigd kan worden. Logisch dat wij daarbij graag in de keuken willen kijken.  Vertrouwen is goed, controle is beter. Ik dien geen motie in, maar graag nogmaals een reactie van het college.
3. De CU zou ook graag zien dat de ambities voor het aantal te verkopen parkeertickets in de stad reëel naar beneden wordt bijgesteld. De motie hierover zal ik zo indienen. Daarnaast willen wij een behoefte-onderzoek naar het parkeren in de binnenstad. Het is natuurlijk leuk dat parkeren geld oplevert, maar dit kan natuurlijk geen reden zijn om, tegen de regels uit het lenteakkoord in, meer parkeerlocaties te realiseren. De CU wil  met het college inzetten op nog meer fietsers en steeds minder auto’s in de binnenstad.

Kijken we vervolgens naar de uitwerking van de financiële spelregels, dan vallen er een paar zaken op.

Je proeft aan alles de wens van het college om de raad dicht bij zich te houden. Men wil graag de verantwoordelijkheid tijdig delen. Een goede zaak, maar ook een uitdaging en we moeten er niet in doorschieten, alsof we met zijn allen, raad en college gezamenlijk door een doolhof dwalen. Misschien moet de raad, en zeker de oppositie wennen aan deze nieuwe verhouding, maar het adagium Het college bestuurt en de raad controleert, moeten we niet loslaten. Overigens ervaart de ChristenUnie de  veranderde  sfeer tussen oppositie en coalitie als een verademing, en hopen we van harte dat dit blijvend is.

Als iedereen zich aan de financiële spelregels houdt, zijn er niet veel gekke dingen mogelijk. De wethouder Financiën heeft een sleutelrol en kan niet functioneren als pinautomaat. En dat is prima.

Zonder dat het college ons als raad vanuit de uitkijktoren staat te coachen, en zonder dat ook de raad zicht en uitzicht heeft, mogen we nu met voorstellen komen om richting te geven aan de bezuinigingen en de begrotingsvoorbereiding.

Daar heeft de ChristenUnie over nagedacht. En twee voorstellen zal ik straks per motie indienen. Een over citymarketing en een over het normeren van de overhead van de Arnhemse overheid.

Toch valt er meer over te zeggen. Want het gevaar dreigt dat wij met zijn allen het hele gebeuren in de stad gaan bezien en beoordelen met eurotekens in onze ogen; zo van: Waar valt te snijden zodat er geld overblijft. Wat we niet moeten vergeten is dat zuinig zijn op wat je hebt, of zelfs investeren, een bezuiniging kan zijn op lange termijn. Laten we ervoor waken om nu vanwege de donkere bezuinigingswolk korte-termijn- besluiten te nemen die de stad en het welzijn van de mensen in gevaar kunnen brengen. En dus ook andersom: Investeringen nu kunnen op lange termijn winst opleveren, al dan niet financieel.

Een paar voorbeelden:

-          Begin dit jaar bezocht ik de crisisopvang van Iriszorg. Het bleek daar dat het aantal tienermoeders dat een beroep doet op de crisisopvang toeneemt. Iriszorg kan wel even opvang bieden, maar niet deze moeders met kinderen begeleiden om zelfstandig een leven op te bouwen en tegelijk een kind op te voeden. Investeren in deze groep kost op korte termijn geld, maar op lange termijn sla je een dubbele slag: De moeder is financieel onafhankelijk en het kind groeit gezond op. De ChristenUnie onderzoekt momenteel de feiten en mogelijkheden, ook vanuit de provincie en de regio overigens.

-          Onderhoud in brede zin staat als belangrijk punt voor de brede heroverweging genoteerd. Wat wij hierbij missen is de huisvesting voor het speciaal onderwijs. Er is bij de begroting wel een bedrag voor gereserveerd, maar we weten allemaal dat het hele project tussen de 70 en 90 mio euro gaat kosten. Keuzes hierover worden afhankelijk gemaakt van politieke wil. De CU vindt dit een risicovolle houding. Zo van: wat je niet ziet, dat is er niet. Dus college, neem dit mee bij de heroverwegingen, anders zijn de gevolgen en kosten op lange termijn helemaal niet te overzien.

-          Verslavingszorg: Sober en doelmatig is tegenwoordig het sleutelwoord. Op zich niks mis mee, behalve als niet duidelijk is wat het doel is. Want wat is dan doelmatig, zou je zeggen.  Afkicken en het bieden van perspectief, hand in hand met het bestrijden van overlast, daar gaat het om.  Op dit moment lijkt het bij de 24-uursopvang nog niet soepel te lopen, dat zijn waarschijnlijk startproblemen, maar toch. Beste wethouder, hoe maken we van de doelstelling van de 24-uursopvang weer realiteit. Daarop graag een reactie van het college. En natuurlijk zal de CU aandacht blijven vragen voor de preventiekant, dat past bij een lange-termijn-visie.

Tenslotte voorzitter, Met elkaar door een doolhof lopen kan samenbindend en  leuk zijn, maar uitzicht hebben is wel zo prettig. Voor het college om te besturen en voor de raad om met visie kaders te kunnen stellen die goed zijn voor de stad. De CU wenst u dan ook allen Gods zegen toe bij het zoeken en creëren van dat uitzicht.