Vorige week sprak de fractievoorzitter van de grootste coalitiepartij, dhr. Rikken, geruststellende woorden via deze krant over de financiële staat van onze stad. De ChristenUnie zou te somber zijn.

Maar is het werkelijk vreemd dat wij ons, gezien de diverse tegenvallers van de laatste jaren, en de huidige financiële crisis, wel zorgen maken over het weerstandsvermogen, de algemene reserve en het grondbedrijf?

De ChristenUnie vindt het nu geen tijd om gesust te worden. Zelfs niet onder het motto: “slaap zacht, het college waakt”. Het is tijd om de financiële situatie van Arnhem zo scherp en zo diep mogelijk te analyseren, en daar zo nodig conclusies aan te verbinden.

Het laatste overzicht dat de gemeenteraad heeft als het gaat om de gemeentelijke portemonnee dateert van juni dit jaar. Inmiddels haalt de realiteit ons in: Extra kosten voor de verbouwing van het Museum voor Moderne Kunsten, de noodzakelijke restauratie van de Eusebiuskerk, vertraging in de bouw van Arnhem Centraal, de € 3,6 miljoen extra voor de sluisvariant in Rijnboog, en tegenvallers bij grondverkoop in Presikhaaf. Dit stemt niet vrolijk. En een blik in de financiële wereld om ons heen is evenmin bevorderlijk voor het vertrouwen. Zet dit naast het grote aantal projecten dat de gemeente tegelijk in de lucht wil houden, dan is een waakzame houding alleszins gerechtvaardigd. Zeker omdat een groot deel van deze projecten afhankelijk is van investeringen van derden.

Dhr. Rikken benoemt deze risico’s niet. Wel trekt hij als vanouds ten strijde met de opmerking dat de ChristenUnie weer voluit op de rem wil gaan staan. Jammer, want dat is niet waar. Net zomin als dat wij veel lawaai maken over de belastingverhoging, of dat wij onzorgvuldig met de reserves zouden omgaan. Het is algemeen bekend dat dit laatste juist de voortdurende aandacht van de ChristenUnie heeft.

Voor de begrotingsbehandeling hebben wij een motie ingediend, met de titel Nieuw Bestek. Daarin vragen wij het college zo snel mogelijk met een actueel overzicht te komen van de stand van zaken en de risico’s rond het weerstandsvermogen en het grondbedrijf. Juist als het gaat om het grondbedrijf zijn er veel onzekerheden. Het grondbedrijf geeft vorm aan de inkoop en uitgifte van grond bij de grote projecten. Daarmee zijn enorme bedragen gemoeid, waarvoor kredieten nodig zijn, die terugverdiend moeten worden, en daarop drukken grote rentelasten. Denk aan Rijnboog, aan het station, aan Schuytgraaf. En zeker: in het verleden is er door het grondbedrijf aan de verwerving en uitgifte verdiend. Maar de tijden zijn veranderd. En als dat reden geeft tot het wijzigen van beleid, het afblazen, faseren of misschien wel versnellen van projecten, dan moet dat.

Opmerkelijk is dat dhr. Rikken, ondanks zijn geruststellende analyse, eigenlijk hetzelfde beoogt. Wie zijn verhaal goed leest, bespeurt namelijk dat ook de PvdA nadenkt over wat er moet gebeuren als er zich onverhoopt wel grote tegenvallers zouden aandienen. Rikken zegt dat dan de gemeenteraad de bestemming van bestemmingsreserves kan wijzigen. Dus reserves, die bestemd zijn voor doelen, die voortvloeien uit het coalitieakkoord. Een grootse, politiek beladen uitspraak! Daarmee wordt dus het coalitieakkoord voor herziening vatbaar gesteld.

Maar een net zo groots gebaar zou zijn, te erkennen dat de tijden veranderd zijn. Dat doet echt recht aan de realiteit, en aan de gevoelens van veel Arnhemmers.