Afgelopen woensdag nam de gemeenteraad een besluit over de visie op dienstverlening van de
gemeente Arnhem. De visie stelt mooie kernwaarden: Betrouwbaar, eigentijds, toegankelijk,
duidelijk, passend en betrokken. Wij kunnen ons daar als ChristenUnie natuurlijk helemaal in vinden.
Maar deze visie is slechts een document. Daarom hebben wij twee moties ingediend om ook de daad bij het woord
te voegen.

Afgelopen woensdag, 2 april, werd het ouderenbeleid behandeld in de gemeenteraad. Streven naar veerkracht in de laatste levensfase van het leven is daarin een belangrijk punt wat we onderschrijven. Maar juist in deze levensfase worden mensen ook geconfronteerd met pensionering, overlijden van goede vrienden en ziekte. Dat kan tot diepe levensvragen leiden. Dan is veerkracht ver te zoeken en is streven naar vitaliteit verdwenen naar de achtergrond. Dan hebben mensen een luisterend oor nodig die hen helpt om te onderkennen welke zin het leven nog wel heeft. Dit aspect, zingeving, misten wij in het plan.

Ruim 5 jaar geleden is het ministerie van VWS in het kader van Volwaardig Leven een experiment begonnen met levensloopbegeleiding voor mensen met autisme. Bij de afronding is geconcludeerd dat levensloopbegeleiding werkt omdat er tijd is om elkaar écht te leren kennen en te groeien in samenwerking en vertrouwen binnen het vaak complexe leven van de deelnemer en diens naasten. In nauwe afstemming prioriteiten bepalen, niet te hoge verwachtingen wekken of te hoge eisen stellen, maar anticiperen op nieuwe vragen en verrassingen. Onderzoekers zagen toename van levensgeluk, een versterking van de eigen autonomie en zelfstandigheid. Vanuit vertrouwen durft de deelnemer nieuwe stappen te zetten en ontstaan bij de levensloopbegeleider kennis en inzicht die nodig zijn om preventief, proactief en ontwikkelgericht te kunnen begeleiden.

Mozes stond eens voor een zware opgave. Zo lang hij zijn armen opgeheven hield, ontving het volk de zegen en bescherming van God. Dit moest hij tot zonsondergang volhouden. U kunt zich voorstellen dat dat een onmogelijke taak is. Toen de handen van Mozes zwaar werden, legden Aäron en Hur een steen onder hem neer, zodat hij kon gaan zitten. En zij ondersteunden beiden één van zijn armen, elk aan één kant.

Elkaar helpen, tot baat van alle inwoners. Dat mogen wij ook doen. Degenen die sterk zijn, moeten niet alleen zichzelf willen behagen, maar degenen die minder sterk zijn helpen met het dragen van de lasten. Op die manier bouwen we elkaar en onze stad op.