Hier volgt de bijdrage van Addy Plieger.

Voorzitter,

De vorige keer lanceerde ik vragenderwijs de stelling dat  het college tijdens het hele Vitesse-proces van 2002 tot aan de schuldsanering te weinig kennis, visie en controle had.  Wethouder Hoeffnagel reageerde met kracht ontkennend.

Gezien de eerdere beantwoording waarin het college er blijk van gaf zich in weinig conclusies van het rapport van bevindingen te herkennen, niet zo vreemd.

Er doet zich nu dus een bijzondere situatie voor: We bevinden ons hier weliswaar in dezelfde ruimte, maar tegelijk leeft iedereen, zowel politieke partijen als college, in dit dossier in zijn eigen werkelijkheid, in zijn eigen beleving zo u wilt.

Want ook de CU is het niet met alle conclusies uit het rapport eens. Maar dat betekent niet dat we er met elkaar, raad en college geen lering uit kunnen trekken.

Desondanks riep de stellige ontkenning van de wethouder op onze stelling vragen op. Want hoe kon het dan dat er ondanks een goede visie, voldoende kennis en controle bijna 12 miljoen gemeenschapsgeld is verdwenen. Het is één van beiden: Of de kennis en controle zijn goed, dan gebeuren dit soort dingen niet, of de kennis en controle ontbreken en dan gaat het fout.

Tenzij ook het college, net als de PvdA, alle schuld bij Vitesse legt.

De erkenning van dhr. Rikken de vorige vergadering dat hij zich achteraf verkeken heeft op m.n. de rol die Vitesse als meest tactische speler, vooral buiten het veld dus, gespeeld heeft, bepaalt ons bij een belangrijk punt.

Namelijk het feit dat er op basis van verkeerde en gekleurde informatie, tegen beter weten in door een meerderheid van het college en de raad gekozen is voor het aangaan van onverantwoorde risico’s.

Wie het feitenrelaas heeft gelezen, heeft ontdekt dat steeds op cruciale ogenblikken het redden van Vitesse als doorslaggevende emotionele factor leidend was. Natuurlijk ging het ook om de gronden rond Gelredome en droomden sommigen over budgetneutraliteit, Maar de geel-zwarte bril heeft kennelijk een raadsmeerderheid doen verkijken op de feitelijke situatie.

Ik geloof, in tegenstelling met een van de conclusies uit het rapport, dat het college het reddingsplan zag als reddingsplan. Of in ieder geval: wilde zien als reddingsplan. En dat het college zo ook de raadsleden die zich niet zelf hadden verdiept in het uitgavenpatroon en de handelswijze van Vitesse, lieten geloven in de redding. Ondanks de inmiddels bekende waarschuwing van de CU: Het grootste risico om geen miljonair te worden loop je door je afhankelijk te maken van een voetbalclub.

Die afhankelijkheid bleek funest. En hier dienen dus college en voorstemmers van destijds hand in eigen boezem te steken.

En nogmaals: We hebben Vitesse niet gered. Iedereen die dit zegt, snapt het werkelijk niet. Zelfs Vitesse zal nooit kunnen zeggen dat de gemeente hen gered heeft. Het reddingsplan was in hun ogen toch helemaal geen reddingsplan maar een noodkrediet?

Ik heb in de commissie al uitgebreid stilgestaan bij diverse conclusies uit het rapport. Dat doe ik niet over. Maar wel wil ik hier een amendement indienen waarmee ik namens de CU de meest logische conclusie trek: nl. In de te ontwikkelen visie op topsport moet worden vastgelegd dat er geen sprake meer mag zijn van financiële steun aan een BVO. (Vitesse.) De belangrijkste reden hiervoor is dat een voetbalclub, als commercieel bedrijf, zelfstandig dient te functioneren, dus zonder steun van een overheid.  Het is een principekwestie:

De praktijk van al de jaren dat de gemeente via het reddingsplan Vitesse-Gelredome wel een financiële relatie had met Vitesse, overtuigt ons van de waarde en realiteitszin van dat principe. Uiteindelijk verloor de gemeente bijna 12 miljoen euro!