Aangifte doen moet zo laagdrempelig mogelijk zijn, en niet worden ontmoedigd. Als je weet dat de dader je adres weet,  levert dat dikwijls angst op voor bijvoorbeeld represailles. Dat is voor veel slachtoffers een belemmering voor het doen van aangifte. Om die reden is de optie van domiciliekeuze, waarbij je een ander adres kan opgeven dan je woonadres, zoals bijvoorbeeld het adres van het politiebureau, niet alleen een mogelijkheid maar zelfs een recht waar burgers op gewezen moet worden. Het ligt vast in de wet. (De politie maakt bij eigen aangiftes zelf overigens wel altijd gebruik van deze mogelijkheid.)

Zowel de Minister van Justitie als de Raad van Korpschefs vragen expliciet aandacht voor het probleem van de onbekendheid bij de politie van de domiciliekeuze. “Iedereen heeft het recht op domiciliekeuze bij aangifte. De politie moet dat aanbieden. Ik heb daar vorig jaar expliciet de aandacht gevraagd bij de politie en zal dat blijven doen”, aldus een reactie van de minister.

De fractie van de ChristenUnie heeft naar aanleiding hiervan de volgende vragen:

1. Is het college, met de ChristenUnie, van mening dat het doen van aangifte zonder dat de adresgegevens van het slachtoffer bij de dader bekend worden, laagdrempelig werkt en zelfs de bereidheid om aangifte te doen, zal doen groeien?
2. Op welke manier wordt momenteel op de verschillende Arnhemse politiebureaus omgegaan met de mogelijkheid/het recht van domiciliekeuze? Zijn er ook technische en/of administratieve belemmeringen?
3. Wat gaat het college, c.q. de portefeuillehouder,  doen aan het vergroten van de bekendheid bij politie en burgers van het recht van domiciliekeuze?