In de aanloop naar de raadsvergadering was een meerderheid van de raad het erover eens dat de crisisopvang aan de Eusebiusbuitensingel nog een jaar open zou moeten blijven om op een verantwoorde manier een nieuwe opvangvorm te kunnen ontwikkelen. Deze meerderheid vond het verder ongewenst om crisisopvangplaatsen in de nieuwe doorstroomvoorziening te creëren, en was bezorgd over de gevolgen van ambulante crisisopvang. Wie de crisisopvang kent, weet immers hoe belangrijk veiligheid, 24-uurs begeleiding en observatiemogelijkheden zijn.

Door het amendement van de hele oppositie en de SP, zag de wethouder zich genoodzaakt toezeggingen en uitspraken te doen tijdens de vergadering die zeker deels tegemoet kwamen aan de zorgen van de meerderheid van de raad. Zo blijft de crisisopvang open totdat er een bovenregionale voorziening is, en is het creëren van crisisopvangplaatsen in de doorstroomvoorziening van de baan. Dat is winst! Toch zitten er open einden aan. Qua termijn, financiën, locaties, aantallen en ambulante opvang. Daarom was het voor de indienende partijen geen optie om het amendement in te trekken. Het enige waar twijfel over was, was de dekking, die daarom werd gewijzigd. Uiteraard kosten de toezeggingen van de wethouder ook geld, want het is maar de vraag of hij binnen enkele maanden die bovenregionale voorziening kan organiseren. En elke maand extra dat de crisisopvang na 1 januari 2012 open is, doet een beroep op de gemeentelijke portemonnee. Opmerkelijk is dat de wethouder deze kosten wil dekken “binnen het budget dat we hebben, en uit een beetje incidentele frictiekosten”. Dat roept natuurlijk de vraag op wat dat nou weer voor financieel kader is, en relativeert de kritiek op andere dekkingen.

In de wetenschap dat we als hele oppositie samen met de SP een inhoudelijk duidelijker voorstel hadden dan de toezeggingen van de wethouder, besloten we het amendement enigszins gewijzigd, niet in te trekken. Het feit dat SP toen afhaakte, was een grote teleurstelling. Hoe kan het dat de partij die er zo hard aan gewerkt had, en in het weekend voorafgaand aan de raadsvergadering in de media al victorie had gekraaid, zich zo onder druk laat zetten? Met als gevolg dat Desiree Egberts, die voor de SP flink haar nek had uitgestoken (waarvoor hulde!) in een onmogelijke positie werd gemanoeuvreerd. 

Blootgelegd is in ieder geval de gevoelige zenuw waar de SP al een tijd last van heeft. En zo rijst wederom de vraag: Wat weegt bij de SP het zwaarst? Inhoud of macht?

De conclusie voor de ChristenUnie is dat het amendement, ook al is het uiteindelijk verworpen, zeer effectief geweest is. Allereerst voor de crisisopvang maar ook voor het zicht op de huidige politieke realiteit!