Afgelopen woensdag, 2 april, werd het ouderenbeleid behandeld in de gemeenteraad. Streven naar veerkracht in de laatste levensfase van het leven is daarin een belangrijk punt wat we onderschrijven. Maar juist in deze levensfase worden mensen ook geconfronteerd met pensionering, overlijden van goede vrienden en ziekte. Dat kan tot diepe levensvragen leiden. Dan is veerkracht ver te zoeken en is streven naar vitaliteit verdwenen naar de achtergrond. Dan hebben mensen een luisterend oor nodig die hen helpt om te onderkennen welke zin het leven nog wel heeft. Dit aspect, zingeving, misten wij in het plan.

Ruim 5 jaar geleden is het ministerie van VWS in het kader van Volwaardig Leven een experiment begonnen met levensloopbegeleiding voor mensen met autisme. Bij de afronding is geconcludeerd dat levensloopbegeleiding werkt omdat er tijd is om elkaar écht te leren kennen en te groeien in samenwerking en vertrouwen binnen het vaak complexe leven van de deelnemer en diens naasten. In nauwe afstemming prioriteiten bepalen, niet te hoge verwachtingen wekken of te hoge eisen stellen, maar anticiperen op nieuwe vragen en verrassingen. Onderzoekers zagen toename van levensgeluk, een versterking van de eigen autonomie en zelfstandigheid. Vanuit vertrouwen durft de deelnemer nieuwe stappen te zetten en ontstaan bij de levensloopbegeleider kennis en inzicht die nodig zijn om preventief, proactief en ontwikkelgericht te kunnen begeleiden.

Mozes stond eens voor een zware opgave. Zo lang hij zijn armen opgeheven hield, ontving het volk de zegen en bescherming van God. Dit moest hij tot zonsondergang volhouden. U kunt zich voorstellen dat dat een onmogelijke taak is. Toen de handen van Mozes zwaar werden, legden Aäron en Hur een steen onder hem neer, zodat hij kon gaan zitten. En zij ondersteunden beiden één van zijn armen, elk aan één kant.

Elkaar helpen, tot baat van alle inwoners. Dat mogen wij ook doen. Degenen die sterk zijn, moeten niet alleen zichzelf willen behagen, maar degenen die minder sterk zijn helpen met het dragen van de lasten. Op die manier bouwen we elkaar en onze stad op.

Deze week is de Week van gelijke kansen. Kinderen die opgroeien in arme wijken hebben minder kans op een goede toekomst dan hun leeftijdsgenoten uit meer welgestelde omgevingen. Dat moet meer gelijk worden getrokken. Wij dienden gisteren de motie “een rijke schooldag voor alle kinderen in Arnhem-Oost” in bij de behandeling van de begroting 2025.

We hebben het hier vanavond al een aantal keer gehad over kerntaken en ambities. Maar als we het hebben over dingen die we moeten doen, wil ik het ook graag hebben over dingen hoe we die dingen doen.

Spreek de waarheid tegen elkaar, oordeel naar waarheid in uw poorten, met een oordeel dat de vrede dient.

Een oproep uit Zacharia, die wij waarschijnlijk allemaal kunnen onderschrijven. We moeten de waarheid spreken, oprecht zijn en in vrede met elkaar leven. De waarheid spreken is niet alleen een gunst aan een ander. Maar ook aan jezelf. En het versterkt de band tussen de verschillende partijen.

Voor ons liggen de Perspectiefnota en de Jaarstukken. We kijken vooruit en blikken terug. Daarbij moeten we eerlijk naar elkaar zijn en beoordelingen maken die onze stad dienen.

Afgelopen woensdag 20 maart heeft de ChristenUnie samen met Burger Belang Arnhem de begaanbaarheid en toegankelijkheid van de markt aan de orde gesteld. Bij deze bespreking waren er vier insprekers uit de stad, waaronder ook het APCG (Arnhems Platform Chronisch zieken en Gehandicapten).

Allereerst dank aan de VVD, de heer Maref in het bijzonder, voor het werk verricht bij de totstandkoming van het amendement.

De heer Maref heeft het amendement al uitgebreid toegelicht en vragen beantwoord. Dit wil ik er nog aan toevoegen:

Het recht om te demonstreren is een groot goed. En met het beperken daarvan moeten we terughoudend zijn. De ChristenUnie is dan ook van mening dat de burgemeester juist heeft gehandeld, binnen de mogelijkheden die de wet- en regelgeving biedt. Wij zijn als gemeenteraad aan zet, om te bepalen wat voor ons de grenzen zijn aan grondrechten zoals het recht op demonstratie en de vrijheid van meningsuiting. Het verbranden van een Heilig Boek is wat ons betreft onnodig kwetsend. Een demonstratie kan ook zonder een voor anderen Heilig Boek te verbranden. Wij kunnen ons voorstellen dat we daar regels over maken.